پروانه

در می زنم که سائل این خانه ام کنی / دلباخته ام که با همه بیگانه ام کنی

عمری به دور شمع وجود توگشته ام / تاشعله ای ببخشی و ویرانه ام کنی

خود را تمام عمر، به دیوانگی زده ام / تنها به این امید که دیوانه ام کنی

غلاده ام به گردن و زنجیر محکم است / در دست توست تا سگ این خانه ام کنی

بر گرفته از کتاب: گلچین احمدی

مؤلف این کتاب: ذبیح الله احمدی گورجی

ناشر: مؤسسه انتشاات مشهور

کجایی

ای روشنی  دیدۀ احرارکجائی / وی شمع فروزان شب تارکجائی

ای دسته گل سرسبدباغ رسالت / وی وارث  پیغمبر مختار کجائی

به مردم محروم وستمدیده ورنجور / ای آنکه توئی مونس وغمخوارکجائی

جانهابه لب آمدزفراغ رخ ماهت / هستیم همه  طالب  دیدار کجائی

ای مهدی موعود بیا  تا نما ئیم / جان  و سرخود بهرتو ایثار کجائی

ای منتقم خون شهیدان ره حق / بنیان کن  بنیاد ستمکار کجائی

گلشن شودازمقدم توصحنه گیتی / ای گلشن دین راگل بی خوارکجائی

شدحافظی ازدوری روی تودمادم / چون منتظران تو دل  افکار کجائی

[محسن حافظی]

بر گرفته از کتاب: گلچین احمدی

مؤلف این کتاب: ذبیح الله احمدی گورجی

ناشر: مؤسسه انتشاات مشهور

مهدی جان

مرابه غیرتو نبود پناه مهدی جان / که من گدایم هستی تو شاه مهدی جان

درانتظارتوشاهاگذشت عمرعزیز / نگذشت حاصل من غیرآه مهدی جان

شهافقیرم ومسکین وبرسرراهت / نشسته ام  به امید نگاه  مهدی جان

من عاسقم که به بینم جمال توآیا / بود به سوی جناب توراه مهدی جان

بحق حرمت اجداد خود نما نظری / زمرحمت به من روسیاه مهدی جان

خمیدپشت من که ازمعصیت شاها / نموده ام همه عمراشتباه  مهدی جان

بحق محسن در خون طپیدۀ زهرا / طلب  نما  فرجت از اله  مهدی جان

[ طاهائی ]

بر گرفته از کتاب: گلچین احمدی

مؤلف این کتاب: ذبیح الله احمدی گورجی

ناشر: مؤسسه انتشاات مشهور

زبان حال عاشقان مهدی

بینوایم، نوای من، مهدیست / دردمندم، دوای من، مهدیست

من غریبم در این زمان، ولی / مونس و آشنای من، مهدیست

گرچه از داغ هجر می سوزم / راضیم چون شفای من مهدیست

گه به یادش ز خواب برخیزم / نیمه  شب دعای من، مهدیست

من نخواهم بهشت، بی مهدی / جنّت با صفای من، مهدیست

در دم مرگ با ولایت او / آخرین حرف نای من، مهدیست

چون قیامت ز خاک برخیزم / اندر آنجا ندای من، مهدیست

آن که در روز حشر می بخشد / از عنایت خطای من، مهدیست

[سید رضا مویّد]

بر گرفته از کتاب: گلچین احمدی

مؤلف این کتاب: ذبیح الله احمدی گورجی

ناشر: مؤسسه انتشاات مشهور

صدایت میکنم آقا ...

صدایت میکنم آقا...
همین جایم... خودم...تنها...
از این پایین به آن بالا... صدایم می رسد آقا؟؟
نگاهم در زمین گیر است...
خودم هم خوب میدانم...
بســـــــی دیر است...
بســــــی دیر است برای پر زدن اما... امیدم را نگیر آقا...
از این سقف گناهانم دعا بالا نمی آید...
دعا آنجا نمی آید...
دعایم را ببر بالا...شفاعت کن مرا آقـــــــــــا...
شما را میدهم سوگند... به حق مادرت زهرا...
نگاهت را نگیر آقا..
 اللهم عجل لولیک الفرج...

 

 

 

بر گرفته از سایت: http://www.313-ghaem.ir