زبان حال عاشقان مهدی

بینوایم، نوای من، مهدیست / دردمندم، دوای من، مهدیست

من غریبم در این زمان، ولی / مونس و آشنای من، مهدیست

گرچه از داغ هجر می سوزم / راضیم چون شفای من مهدیست

گه به یادش ز خواب برخیزم / نیمه  شب دعای من، مهدیست

من نخواهم بهشت، بی مهدی / جنّت با صفای من، مهدیست

در دم مرگ با ولایت او / آخرین حرف نای من، مهدیست

چون قیامت ز خاک برخیزم / اندر آنجا ندای من، مهدیست

آن که در روز حشر می بخشد / از عنایت خطای من، مهدیست

[سید رضا مویّد]

بر گرفته از کتاب: گلچین احمدی

مؤلف این کتاب: ذبیح الله احمدی گورجی

ناشر: مؤسسه انتشاات مشهور