قرآن کریم چراغی نورانی است که با وجود گذشت ده ها قرن از نزول آن هنوز مسیر حق طلبان را در طول تاریخ روشن کرده و در آینده هم چنین خواهد بود، در این کتاب آسمانی آینده ای روشن به بشریت نوید داده شده است که با سیطره دین حق و البته توسط امام حق(عج) و یاران صالحش بر تمام جهان محقق می شود.
در روایات ذکر شده است که هنگام ظهور امام زمان، جنگ و خونریزی و فساد فراوان روی می‌دهد، و از طرفی گفته میشود که باید زمینه را با اعمال نیک، دعا و... برای ظهور ایشان فراهم کرد. انسان در این مواقع مضطر می شود که بالاخره با گناه بیشتر ظهور نزدیک میشود یا با اعمال نیک؟!!! باید گفت: از جمله نشانه‌های غیر حتمی ظهور، گسترش فساد و تباهی است و نباید این فساد و تباهی‌ها را جزو زمینه‌ها و عوامل ظهور دانست. ما در مقابل این سۆال پاسخ‌هایی ارائه می‌دهیم و قضاوت را به عهده خود شما می‌گذاریم.
مرحوم شیخ صدوق و برخی دیگر از بزرگان آورده اند:
روزی حضرت امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام در جمع بسیاری از مردم سخنرانی می نمود؛ در ضمن فرمایشات خود، خطاب به مردم کرد و اظهار داشت: ای مردم! پیش از آن که من از بین شما رحلت نمایم و مرا از دست دهید، آنچه می خواهید سؤال کنید و جویا بشوید تا از علوم من بهره مند گردید. از بین افراد جمعیّت، شخصی به نام صعصعه بن صوحان از جای برخاست و سؤال کرد:
چه سند و مدرک معتبری وجود داره که میگن امام زمانمان در روز جمعه ظهور میکنند؟
بعضی وقتها در مفاتیح یا کتابهای
دیگه میخونم که میگن گفته شده در فلان تاریخ امام زمان ظهور میکنند. خوب اگر فرض
بگیریم که این تاریخ ها درست باشه و روزش در جمعه نباشه چی؟
جدا از اینها هم مگر نمیگند که هیچ کسی از زمان
ظهور اطلاعی نداره و هر مطلبی که در این مورد میشنویم را نباید قبول کنیم پس چرا
این جملات در این کتابها هستند؟
